Tevhid Etmeyen Kişiyi İlahi Sözleri

Âşıkların cenâh’ıdır,
Canı Hakk’a pervân eder.

Tevhit etmeyen kişiyi,
Nefsi emmâr hayvan eder,
Tevhid nefsi ıslah edip,
Hayvanları insan eder.

Bilmez avam nedir tevhit,
Sırrı tevhit eşyay muhit,
La İlâhe İllallahû,
Hakîkati beyân eder.

Ak ile karayı seçer,
Dünyâyı ahretten geçer,
Gönüle sırları açar,
Hakk sırrını ayân eder.

Can kulakları açılır,
Sahteyle gerçek seçilir,
Taklit îmandan geçilir,
Ahlâkı hep Kur’ân eder.

Tevhit sözlerin şâhıdır,
Gönül göğünün mâh’ıdır,
Âşıkların cenâh’ıdır,
Canı Hakk’a pervân eder.

Cüz’ü külle karıştırıp,
Gölgey asla ulaştırıp,
Dostu dostla buluşturup,
Köleleri sultân eder.

Anlayan işin özünü,
Der tevhitle her sözünü,
Açınca tevhit yüzünü,
Tatlı canı kurban eder.

Nurlandırır kalple yüzü,
Görmey başlar gönül gözü,
Çok diyenin yanar özü,
Dîdeleri giryân eder.

Tâlip isen in meydâne,
Olma tevhide bîgâne,
Tevhide bîgâne olan,
Hakk’tan şekk-i gümân eder.

Çalış kalbe gelsin hayret,
Vahdeti kesrette seyret,
Kesrette vahdet görmeyen,
Îmân’ını vîran eder.

Tevhit olsa bütün sözler,
Boyansa tevhitle özler,
Küll olunca bütün cüzler,
Ruh mânâda seyrân eder.

Mûcidi bunca sanatın,
Hâlıkı arz semâvâtın,
Evvel âhir zâhir bâtın,
Allah diyen efgân eder.

Allah’ı müsebbib bilen,
Kamu yüzde O’nu gören,
Eşyâyı Hakk diye seven,
Her bir uzvun nûran eder.

Yunûsî zâtın mevcine,
Gözün yumup atlayanlar,
Dalıp tevhit denizine,
Katresini ummân eder.