Son Pişmanlık İlahi Sözleri

Ey rahmeti mağfireti sınırsız,
Affeyle Mevlam kul olmaz hatasız.

Ben kendi halimde bir yetim çocuktum,
Havadaydı aklım, sokaklardı yurdum.
Helalmiş, harammış hiç ayırmıyordum,
Her günaha hoyratça uzanıyordum.

Hatırlıyorum da, ilk seferinde bir yumurta çalmıştım,
Okşadı annem başımı aferin almıştım.
Kızardı eli boş döndüğümde yanmıştım,
İşte çalmaya ben bu yüzden alıştım.

Zamanla ne yüzüm kaldı ne de utancım,
Az bir dünyalık mı yok öyle amacım.
Çaldın mı büyük olmalı, buydu inancım,
Hem böyle mutlu olurdu anacığım.

Sonunda çorap söküğü başlar birden,
Ustalaşmış ayağım tökezler neden.
Bir mahkemeye götürürler beni bir mahkemeden,
Ve çıkar kara haber, ah, asacaklar tezden!

Ağlar gözüm yanar kalbim duraksız,
Son pişmanlık çırpınsam da faydasız.
Ey rahmeti mağfireti sınırsız,
Affeyle Mevlam kul olmaz hatasız.

Dedim yapmayın yok mu kurtulma şansı,
Dediler olmaz mı bak idam sehpası,
Ancak böyle diner oğul, mazlum yası,
Geldi şimdi, son sözü deme sırası.

Dedim bana anneciğimi getirin,
Dünya gözüyle onu son kez göreyim.
Gelince uzat annem dilini dedim,
Mübarek dilinden ölmeden bi öpeyim.

Şaşırdı annem, bu nasıl istek oğlum,
Ama madem son arzun, kıldan ince boynum,
Uzatınca aniden dilini ısırdım.

Öyle ki hem de şiddetlice kopardım,
Dehşete düştü herkes evlat, sen naptın,
Dedim nolur benim yerime anamı asın.

Öğretseydi dinimi tam zamanında,
Kızsaydı yumurtayı o ilk çaldığımda.
Tutmazdı haramı kırılası ellerim,
Yaşken tıpkı fidan gibi eğilmez miydim?

Yalvarsam heyhat, döner mi geri zaman,
Hayırlı bir hayat sürsem diye baştan,
Kulak veriniz son sözüm şudur el-an,
İyi anne en büyük hediye Hakk’tan,
Ey anneler ders alın bu günahkar kuldan.