Cahile Versen Öğüt İlahi Sözleri

Yunûsî uzak ol sen gâfil’i câhillerden,
Hakk sevdiği kulları kendisine yâr eder.

Câhile versen öğüt emeğin hebâ eder,
Almaz öğüdü câhil gafleti gıdâ eder.
Hakk hakîkat söylesen kapatır kulağını,
Söz ağızdan çıkarken tez onu inkâr eder.

Söyler isen bâtıl söz açılır kulakları,
Tasdik ederek onu hemence ikrâr eder.
Cehennemdir ârife câhillerle oturmak,
Girse meclise câhil ol meclisi dar eder.

Her gül ile birlikte bulunur bir de diken,
Hakk aşığın gül eyler câhilleri hâr eder.
Bilmez âşık kıymetin esasen câhil olan,
Hemi de din adına âşığı berdâr eder.

Tanımaz câhil olan Mevlâ’nın has kulunu,
Mevlâ sevdiği kulu âleme serdâr eder.
Cehâlet büyük günâh ilimdir cehle penâh,
Câhillikte kalanlar kendi kendin har eder.

Kişi nefsin bilirse hem rahmeyler kendine,
Nefsin bilmeyenlerin nefsi tez hunhar olur.
Câhilin gözü kördür câhiller kindar olur,
Şol nefsi emmâre ki câhili kindar eder.

Câhilin nefsi yılan sanma bu sözler yalan,
Zehirler âşıkları câhil nefsin mâr eder.
Nefsin bilen ârifler semirtmezler nefsini,
Nefs kalesini yıkıp gönlünü îmâr eder.

Seviyorsan Mevlâ’yı tut ârifler eteğin,
Âriflerin himmeti emmârey tîmâr eder.
Yunûsî uzak ol sen gâfil’i câhillerden,
Hakk sevdiği kulları kendisine yâr eder.