İnsanlık Utanırken İlahi Sözleri

Kutlu bir şimşek gibi alıp geçti mekândan cesaret oldu kalbe metanet oldu bazen,
Su dedi susayarak sundu kim ilim irfan ondaki güzel gönle girdi Bediüzzaman.

İnsanlık utanırken kendi insanlığından biri uzandı sanki saadetle çağrıdan,
Bir umut oldu uyandık rahmet bulutlarından haydi durma çık artık gaflet bataklığından.

Çileye talip olduk vazgeçer mi hiç imandan taviz vermeyiz asla İslamdan ve imandan,
Güç alıyordu çünkü güç vadeden Allahtan biliyordu fayda yok ne evlattan ne maldan.

Kutlu bir şimşek gibi alıp geçti mekândan cesaret oldu kalbe metanet oldu bazen,
Su dedi susayarak sundu kim ilim irfan ondaki güzel gönle girdi Bediüzzaman.

Çileye talip olduk vazgeçer mi hiç imandan taviz vermeyiz asla İslamdan ve imandan,
Güç alıyordu çünkü güç vadeden Allahtan biliyordu fayda yok ne evlattan ne maldan.